زندگی

چندبار بغض، اشک‌، نفرت، فریاد، خشم، بحث‌های تکراریِ هرروزه، بُهت و خواندن و دیدن و شنیدن و هربار برگشتن به زندگیِ عادی را تجربه کردیم؟! در این جهانِ فانی که بالاترین خوشی‌هایش هم به مرگ ختم می‌شود، تنها خوشیِ نامیرا، شنیده‌شدنِ فریادِ بلندِ مظلومان بر سرِ جهانِ یا ظالم یا ساکت است.

پی‌نوشت: در صبحِ 35سالگیِ پُرامیدم، برای رفیق که دیشب سالِ معرکه‌ای را برایم آرزو کرده‌بود، نوشتم «جمهوری اسلامی، تولدم را نورباران کرد».